Techniek

Technieken
Er is  duidelijk een streep te zetten in mijn werk : de periode vóór en de tijd ná de ontdekking van vilt.
Mijn eerste beelden waren in het begin al van textiel, meestal genaaid. Rondom een constructie of hangend. Ik ging steeds groter werken en experimenteerde met allerlei verharders.
Einde jaar 1998 ontdekte ik het VILTEN.
Nu had ik geen textielverharders meer nodig en bleven de zachte en tactiele eigenschappen van het materiaal behouden. Textiel is vooral zacht ; het heeft met de huid te maken en ik vind dat je dat zachte moet voelen.
De techniek vilten leerde ik via een eenvoudig boekje. Later heb ik bij diverse kunstenaars cursussen gevolgd.
Vanaf 2001 worden de mogelijkheden nog groter als ik het droog vilten ontdek. Met de viltnaald werk ik ruimtelijk en met de punchmachine meng ik allerlei transparante stoffen met wol. Ik gebruik beide technieken door elkaar. Voor mij is het schilderen en boetseren tegelijk. Ik voel me een ontdekkingsreiziger en zal dus altijd blijven experimenteren met het materiaal.

ERVARING met vilten:

Er wordt regelmatig aan mij gevraagd of ik ook workshops geef. Mijn antwoord is dan ‘nee’. Dan leg ik uit dat ik al mijn tijd nodig heb voor mijn tentoonstellingen en het maken van nieuw werk.
Maar… er is een uitzondering:
Mijn dochter heeft een ‘Honden en Paardenschool en organiseert in vakanties ponykampen. Daar help ik haar bij door dan het creatieve deel te verzorgen. Het is namelijk zo dat de paarden niet overbelast mogen raken door zo’n hele dag’ ingezet’ te worden.
Vorig jaar heb ik dus met een groep van 12 kinderen tussen de 6 en 12 jaar gevilt.

workshop nat vilten in Speeltoren Monnickendam

Dat bleek een succes, vilten is heerlijk voor kinderen!
Dit jaar wilde ik het eens uitproberen of ook de droge techniek met kinderen mogelijk is. Het was prachtig om te zien hoe de wol hen inspireerde. Vol enthousiasme werden er prachtige ‘werkjes gemaakt.

Toch heb ik besloten niet meer met de viltnaald te werken met ‘n groep kinderen.
Ik had genoeg maatregelen genomen om risico’s te vermijden:
* Ik had er b.v. voor gezorgd dat er beschermhoesjes voor de vingers plus nog extra vingerhoedjes waren.
* Er was genoeg hulp voor een groepje van 6 kinderen.
* Duidelijk uitleg gegeven wat je moet doen bij het breken van een naald.

En toch vond ik na een dag droogvilten bij het opruimen twee eindstukjes (weerhaakjes) van gebroken viltnaalden.
Wat ook een keer gebeurde was dat een van de kinderen het nodig vond “grappig’ te zijn en haar naald richting haar buurjongen stak.

*Ik heb dus besloten om niet met kinderen droog te vilten!
Het risico is TE groot dat het mis gaat.

zie ook : VILT

Foto's