Bijna klaar met de voorbereiding.
Welkom in mijn atelier in Amsterdam Noord
Zamenhofstraat 150 , Unit 212
ingang naast Expocafé Zamen, lift naar de tweede etage.
In Amsterdam Noord een spraakmakende open route NOORDWAARTS 9
In het weekend van 30 september en 1 oktober staan er weer veel deuren open op het bedrijventerrein aan de Zamenhofstraat.
Het randprogramma: er komt muziek, workshops, eten, rondleidingen (o.a. naar mijn atelier) , trammetje rijdt, patat bij Jan, Zen in je eentje en meer. Mijn levensechte (wollen) beeld GROOTJE zal mensen naar mijn atelier lokken.
bladzijde uit het prachtige programmaboekje.
*Ook de ateliers van Loods 6 doen mee en er vaart een pontje tussen de 2 locaties.
Deze tekst kreeg ik opgestuurd door Esther Spielman. Zij kreeg de opdracht bij haar opleiding aan de Dutch Felt Academy in Baard om een verslag te schrijven over een (vilt)kunstenaar die inspireert.
Mieke Werners – textielkunstenaar.com
(door Esther Spielmann, januari 2016)
Wat een persoonlijkheid moet dit bijzonder werk hebben gemaakt, dacht ik toen ik voor het eerst op internet een werk van Mieke Werners zag. Het was “Meisje blijf je 1”. Een enorm portret van een kleurrijke vrouw in vilt en ander textiel . Gewaagd om zo groot te werken. Wat een klus moet dat zijn geweest. Zo veel details, dat moet iemand met een enorm doorzettingsvermogen zijn…
Mieke Werners is in 1983 begonnen met het maken van textiele beelden. Na lang experimenteren is ze uiteindelijk op vilt uitgekomen. Op Vimeo staat een interessant filmpje van haar waarin ze uitlegt hoe ze te werk gaat (“zo werk ik”). Textiel vindt ze een heerlijk materiaal omdat het met de huid te maken heeft. Een van de voordelen is dat je textiel gemakkelijk kunt ophangen. De laatste jaren maak ze haar beelden van natuurlijke vezels (wol, vlas, zijde). De bewerkte vezels maken tezamen een textuur die dàt uitbeeldt wat ze wil met haar beelden: door het werk te rafelen, te scheuren en er gaten in te maken, lijken haar beelden vaak beschadigd. Dat ruwe, rafelige, soms bijna griezelige trekt mijn aandacht.
Ze vertelt haar verhaal door dieren en mensfiguren te maken. Het thema van mens en dier als een vergankelijk wezen komt vaak terug in haar werk. Op het eerste gezicht lijken haar beelden -ook door het gebruik van pasteltinten- sprookjesachtig; maar tonen als bij een goed sprookje ook een donkere kant. Haar grote naaktportretten van oude mensen vind ik een mooi voorbeeld van hoe ze ouder worden uit de taboesfeer weet te halen. Niets mis mee met die oude lijven!
Het werk dat mij echter het meeste aanspreekt zijn de vissen die ze vanaf 2000/2001 maakt. Geen knappe, tropische vissen met felle kleuren maar bijna enge op monsters lijkende vissen die deels ook al aan het vergaan zijn. Net alsof ze zijn aangespoeld aan het strand en daar liggen te verwezen…een kant van de natuur die men liever niet onder ogen wil zien. Dat thema spreekt me erg aan en ik vind de technieken die ze gebruikt de sfeer treffend weergeven. Ik hoop haar werk snel eens in het echt te mogen bewonderen!
http://handfelt.nl/Handfelt_by_Esther/Feltwork.html